De geschiedenis van Camping L’Artaudois: een familieavontuur sinds 1890
Inleiding: Een erfenis levend houden
Welkom op deze pagina over de geschiedenis van camping L’Artaudois, een plek vol herinneringen, ontmoetingen en tradities die van generatie op generatie zijn doorgegeven. In 1967 opgericht door mijn vader, Victor, en mijn grootvader Ricardo, alias “Papy Ricard”, op het terrein van de familie, is het in de loop der jaren veel meer geworden dan alleen een camping: het is een echt vakantieverblijf geworden voor duizenden gezinnen.
Vandaag zetten we samen met mijn vrouw Hélène dit prachtige avontuur voort, en misschien zal onze dochter Théa, als ze dat wil, ooit een nieuwe pagina schrijven.
Familiewortels :
Van Italië naar de Provence (1890)
Het begon allemaal in de jaren 1890, toen mijn overgrootouders Italië verlieten om zich te vestigen in de Provence, een land badend in de zon en gesust door het gezang van de krekels. In die tijd verdiende de familie de kost met het verbouwen van wijnstokken, bloemen en lokale groenten onder het welwillende oog van de omringende heuvels.
Mijn grootvader, Papy Ricard, had de familieboerderij overgenomen met dezelfde passie voor het land. Voor hem moest het land agrarisch blijven en hij wantrouwde de wens van mijn vader Victor om er een camping aan te leggen.
1967: Victor, Le Bâtisseur, en Ma Mère, L’Infatigable
Mijn vader, Victor, was een uitstekende klusjesman. Als hij een idee had, kon niets hem tegenhouden. Hij was het die de eerste gebouwen op de camping met zijn eigen handen bouwde, evenals de muren van de terrassen, waarbij hij elke steen in elkaar zette en de mortel mengde onder de blakende zon, met zijn karakteristieke vasthoudendheid.
Ondertussen was Marie-Laure, een jong meisje uit Chambéry, met haar ouders op vakantie in Le Pradet. Ze hadden een verblijf geboekt op een andere camping, maar toen ze aankwamen was die volgeboekt. Het was dus bijna toeval dat ze bij L’Artaudois terechtkwamen.
Het lot wilde dat Marie-Laure daar Victor ontmoette, de jonge campingmanager. Wat een eenvoudige zomervakantie moest worden, veranderde in een prachtig verhaal. Beetje bij beetje werd ze deel van het leven op de camping en deelde ze de dromen en plannen van mijn vader.
Marie-Laure volgde Victor niet alleen op dit avontuur: ze werd een onmisbare steunpilaar.
Als vroedvrouw bracht ze haar nachten door op de kraamafdeling, soms met de geur van ontsmettingsmiddel en de vermoeidheid van 24-uursdiensten. Maar ondanks dit hectische tempo vond ze nog steeds de energie om voor mijn zussen en mij te zorgen, terwijl ze de receptie van de camping runde en de boekhouding beheerde.
Overdag begroette ze vakantiegangers met haar glimlach en professionaliteit, en ‘s avonds dook ze weer in haar dossiers om ervoor te zorgen dat alles op rolletjes liep.
De jaren 80 en 90: een nieuw tijdperk voor L’Artaudois
Mijn jeugd op de camping: tussen werk en magische momenten
Opgroeien op de camping betekende leven op het ritme van de zon en de seizoenen. Van jongs af aan was ik gefascineerd door het werk van mijn vader. Op 10-jarige leeftijd had ik een missie waar ik trots op was: vuilnis ophalen met de oranje tractor. Onder de geamuseerde blikken van de kampeerders nam ik het stuur serieus, blij om deel uit te maken van het familieavontuur.
Maar kamperen was niet alleen maar werken. Het waren ook onvergetelijke momenten:
Verstoppertje spelen in de steegjes, sluipen tussen de caravans en de oleanderstruiken.
Bioscoopavonden in de open lucht, waar een eenvoudig laken dat tussen twee bomen was gespannen een reusachtig scherm werd onder de sterren.
De grote gezamenlijke maaltijden, waarbij iedereen een gerecht meebracht en waarbij we eindigden met zingen terwijl we op tafel sloegen, een glas pastis in de hand voor de ouderen.
Zwembad en entertainment
Het begin van de jaren 90 betekende een beslissend keerpunt voor de camping. Tot dan toe was het een eenvoudige plek, waar mensen vooral kwamen om te genieten van de natuurlijke omgeving en de gezellige sfeer. Maar in 1990 besloot mijn vader groter te denken: hij begon met de bouw van een hoofdgebouw en een zwembad.
Het zwembad verandert alles. Vanaf dat moment werden de middagen gevuld met gelach en gespetter, en de avonden met entertainment. Het was het begin van jeu de boules-toernooien, belote-wedstrijden en grote maaltijden onder de platanen. L’Artaudois werd een echte plek om te wonen, waar elke kampeerder zich thuis voelde.
Een plek om te delen en te leren
meer dan een campingin Pradet
Vandaag de dag is L’Artaudois er nog steeds, trouw aan zijn geschiedenis en vriendelijke geest. Hélène en ik zijn vastbesloten om deze traditie in ere te houden en er onze eigen persoonlijke toets aan te geven.
We hebben een deel van de faciliteiten gemoderniseerd, met behoud van de ziel van de camping, dat evenwicht tussen eenvoud en authenticiteit. L’Artaudois is geen groot, aseptisch complex; het is een klein hoekje van de Provence, waar mensen de sfeer van vakanties van vroeger komen herontdekken, met krekels, aperitiefjes en jeu de boules spelletjes.
En nu groeit hier een nieuwe generatie op… Onze dochter Théa, twee jaar oud, rent al door de steegjes waar ik als kind speelde. Misschien, als ze dat wil, zal ze op een dag de fakkel overnemen, net als ik voor haar.
Deze blog is een manier om deze geschiedenis met jullie te delen, maar ook om jullie herinneringen te verzamelen. Als je bij L’Artaudois hebt gelogeerd en bijzondere momenten hebt beleefd, vertel het ons!
De geschiedenis van de camping eindigt hier niet. Die wordt nog steeds geschreven, samen met jou.
